Het is een uniek verhaal, de boodschap van Jezus van John Bostock (OHL), Eyong Enoh (Standard) en Paul-José Mpoku (Chievo Verona). Verenigd in Ballers In God en vanavond samen rond de kerstdis geven de drie topvoetballers openhartig een inkijk in hun wereld van uitzonderlijke geloofsovertuiging. “Op de spelersbus zaten de andere spelers pornofilmpjes te kijken. Ik las de Bijbel.”

John Bostock: “Ik zie ze ook, de voetballers die het veld niet betreden zonder een kruisteken te maken en dan hun goals opzichtig vieren met hun vingers in de lucht: Thank you God! Iederéén doet het. En tien minuten later zitten ze in de nachtclub. Ik sprak ook al met een speler met een heel grote tatoeage van Jezus. He died for me but I live for him. Maar dat doe je niet, zei ik hem, leven voor Hem. Het ziet er toch goed uit, zei hij. No problem…” Bostock vergeeft. Als een échte gelovige.

De Engelse jeugdinternational, 23 jaar en voetballend bij OHL, was op zijn zestiende de jongste debutant ooit bij Tottenham, dé Engelse wonderboy. Maar dit is hier en nu niet belangrijk. Het gaat om Jezus.

Het begon zeven jaar geleden, met de zus van Bostock. “Thuis gingen we nooit naar de kerk. Maar ik geloofde altijd dat er iets was. Iets verhevens. Maar ik vond niet wat. Tot ik plots mijn zus, lang fout bezig, compleet zag veranderen. Amazing! Tia, what happened?Jesus!, zei ze. Ik zei: What?! Ze zei: Kom zondag ook eens naar de kerk. En toen hoorde ik die gospels, die de boodschap brengen. Ik was overdonderd. Die dag besloot ik Jezus te volgen.”

Paul-José Mpoku (23) voetbalde toen ook bij de jeugd van Tottenham, ze werden hechte vrienden. “Het is zelfs dankzij Polo dat ik in België terechtkwam”, stelt Bostock. En God verbond hen.

Mpoku: “John inspireerde mij. Ik werd zoals zoveel Afrikanen katholiek opgevoed. Met God. Maar leven voor God is nog iets anders.”

Bij zijn terugkeer naar Standard leerde de Mpoku Eyong Enoh (28), vorig jaar overgekomen van Ajax Amsterdam, kennen. De middenvelder was al van in 2001 diep gelovig. Via Mpoku leerde Enoh Bostock kennen. Hun geloof verenigde de drie topvoetballers en een half jaar geleden kreeg het vorm in BIG. Ballers In God. Die “In” is belangrijk.

Bostock: “Het is meer dan geloven, we leven voor Hem. BIG is geen echte organisatie, we hebben geen bestuurders of zo, alleen een Whatsapp-groepje waarin we met elkaar chatten en elkaar steunen in leuke en minder leuke momenten. Het is meer een beweging van diepchristelijke voetballers. Het christendom is niet alleen traditie, regels of Kerstmis. Het is eigenlijk geen religie, het is een relatie die je opbouwt. Met Jezus, zoals je getrouwd bent met je vrouw. Uit liefde, niet omwille van een contract. We zijn intussen met zes, behalve wij ook nog in Engeland Benik Afobe, de spits van Wolverhampton en vorig seizoen topschutter van alle Engelse divisies, en de Belg Franck Moussa van Charlton (geboren in Brussel, nvdr.). En dan nog Jeffrey Sampong, ex-NAC Breda en nu bij Phoenix in Australië. En Odion Ighalo (Watford, 4de in topschuttersstand Premier League, nvdr.) overweegt ook al om zich bij ons aan te sluiten.”

Verlokkingen

Ze bidden dagelijks, lezen de Bijbel, gaan zo vaak mogelijk op kerkbezoek. Een leven dat ver staat van de agressie op de voetbalvelden en van het zondige wereldje daarrond.

Bostock, glimlachend: “Women! Nightclubs! Casinos! X-rated films! Ik was pas 17 en op de bus wilden mijn ploegmaats mij per se de pornofilmpjes op hun laptop tonen. Terwijl ik de Bijbel aan het lezen was. (schatert) Ik zei: Neeeneen… wil ik niet zien! Jezus leerde ons dat all that stuff je niet gelukkig maakt. Ik was 17… yeah! En ook nu zijn de verlokkingen soms groot. In de kleedkamer wordt wel eens gelachen met mijn levensstijl, maar soms volgt ook wel respect. Enkelen bekeerden zich zelfs.”

Bostock: “Vroeger bad ik wel: Please God, ik wil scoren vandaag. Tot ik bedacht: als de tegenstander ook christen is, bidt die: Please, geen goals tegen… Zo werkt het dus niet. (schatert) Maar we beseffen wel: hoeveel goals je maakt, hoeveel handtekeningen je geeft, dat telt allemaal niet. Het belangrijkste is de boodschap van Jezus.”

Uit de krant van 24 december 2015