Month: april 2017

Geestelijk ontwaken

Men hoeft niet bepaald een profeet te zijn om te zien dat alles verkeerd loopt in deze wereld. Gelukkig hebben wij ons geloof in Jezus Christus en daaraan houden wij ons vast. Maar toch hebben ook wij een geestelijk ontwaken nodig dat de vloedgolf van zonde, van wetteloosheid en goddeloosheid die ook ons overspoelt, tegenhoudt.

Wij hebben een geestelijk ontwaken nodig dat een einde maakt aan vormendienst in plaatsen waar Gods tegenwoordigheid niet langer meer vooraan staat.

Mensen moeten tot geloof, tot overgave en toewijding komen en vervuld door de Heilige Geest in deze wereld het licht laten zien. Daar ligt ook voor ons als christenen een verantwoordelijkheid om in de eerste plaats te bidden en deze wereld te laten zien, in ons dagdagelijks leven dat Jezus onze Heer is.

We hoeven dat niet in eigen kracht te doen maar mogen op Hem vertrouwen dat Hij door ons heen schijnt.

Willen we een opwekking? Laten we dan strijd voeren op onze knieën.

Men noemt mij: tijd

Mijn naam is tijd. Ik ben er niet altijd geweest en zal er ook niet altijd zijn.

De mensen wachten op mij, onderwerpen zich aan mij, vrezen mij, maar niemand buiten God kan mij tot staan brengen. Hij heeft mij in de hand en Hij zegt wanneer er een eind aan komt. De meeste mensen denken dat ik er altijd zal zijn. Maar dat klopt niet. Wanneer ik ophoud, is er de eeuwigheid.

Dan zal het te laat zijn, te laat voor bekering, te laat om met God door Jezus Christus in het reine te komen, te laat voor geloof , er is dan alleen nog eeuwigheid: in vreugde en vrede, of in verschrikking en wroeging.

Vandaag is het de dag van verlossing. Wat u in eeuwigheid zult zijn wordt hier beslist.

Vandaag ben ik er en beweeg ik mij voort. De dag komt dat het niet meer zo zal zijn. Dan hebt u mij niet meer. Wanneer ik er eenmaal niet meer ben, is er voor u ook geen gelegenheid meer een beslissing voor de eeuwigheid te nemen. Dus houdt er rekening mee.

Aside

Wie Mij wil volgen…

“Wie Mij wil volgen, moet elke dag zijn kruis opnemen.”
Lucas 9:23

Gij draagt uw kruis Heer,
ik zal het mijne dragen
zoals Gij al uw volgelingen hebt opgedragen.
Ik weet dat Gij door mij
uw kruis hebt moeten dragen.
En dankbaar weet ik meer
dat Gij uw kruis voor mij hebt willen dragen.
Uw liefde draagt mijn schuld.
Geprezen, Lam van God,
dat al onze zonden draagt,
dat de zonde van de hele wereld wegneemt.
Verrezen Heer, ons kruis verlaat U niet.
Gij blijft getekend, voor immer
vreselijk verminkt, tot in uw heerlijkheid.
Gekeeld zijt gij het Levend Lam,
Lam voor ons en voor uw Vader.
Ik zal u nagaan, overwonnen Winnaar,
weerloos als u, door zachte moed gedreven,
Gij draagt met ons het kruis.
Uw Geest houdt ons overeind.
En Vader wacht ons thuis.

Michel T’joen

Aside

Wanneer valt Pasen eigenlijk?

Dit jaar vieren we Pasen op 16 april. Je weet wellicht al dat Pasen geen vaste datum heeft, zoals Kerstmis. Maar weet je wel hoe die dag wordt bepaald? De eerste christenen vierden Pasen immers samen met het joodse pesach, de bevrijding uit Egypte.

Al tijdens de eerste eeuwen van het christendom was er onenigheid omtrent deze dagen. Gemeenten die voortkwamen uit joodse achtergrond hielden zich strikt aan de datum van pesach, zijnde 14 nissan. Dat is de dag van de eerste volle maan van de lente. Hierdoor waren deze dagen gebonden aan de joodse kalender. Anderen wilden absoluut de paasviering op een zondag, de dag van de opstanding van onze Heer. Sedert het concilie van Nicea in 325 werd voor deze laatste optie gekozen door de Romeinse keizer.

Toen Paus Gregorius in 1582 de oude Juliaanse kalender hervormde om deze te laten aansluiten bij de zonnekalender, weigerden de orthodoxe kerken dit over te nemen. Het gevolg is dat zij nog steeds een andere kalender hanteren. Beide kalenders verschillen 13 dagen (het gevolg van de zonnekalender of de maankalender) en daardoor kan de dag waarop christenen Pasen vieren enkele weken verschillen. Het hangt af van de eerstvolgende volle maanstand.

De vogelkooi

Dominee Thomas ging op paasmorgen naar zijn kerk in een kleine stad in Engeland. Hij zette een oude, roestige vogelkooi op de preekstoel.

“Gemeente,” vertelde hij. “Ik liep gisteren in de stad, toen ik een kleine jongen zag met deze kooi in zijn handen. In de kooi zaten drie vogeltjes te bibberen van angst. Ik stopte en vroeg hem: ‘Wat heb je daar bij je, jongen?’
‘Een paar oude vogels,’ zei de jongen.
‘Wat ga je met ze doen?’ vroeg ik.
‘Ik neem ze mee naar huis en ga er plezier mee maken,’ antwoordde hij. ‘Ik trek ze de veren uit en laat ze met elkaar vechten.’
‘En wat doe je dan met ze?’
‘O, we hebben een paar katten,’ zei de jongen, ‘en die houden wel van een vogeltje.’

Ik was sprakeloos. Toen vroeg ik: ‘Hoeveel wil je voor die vogels hebben?’
‘Waarom wilt u deze vogels hebben? Ze zijn lelijk en zingen niet eens.’
Opnieuw vroeg ik hem: ‘Hoeveel wil je er voor hebben?’
Hij zei: ‘Tien euro.’
Ik betaalde hem en wandelde naar het eind van de straat. Daar heb ik de vogels vrijgelaten.”

Hij begon aan zijn preek.

“Op een dag waren satan en Jezus aan het converseren. Satan was net terug van een bezoek aan de aarde en pochte: ‘Ik heb een valstrik gezet die de mensen niet konden weerstaan.’
‘Wat ben je van plan met ze te doen?’ vroeg Jezus.
Satan antwoordde: ‘O, ik ga plezier met ze maken! Ik ga ze leren hoe ze elkaar moeten haten, en hoe ze elkaar moeten misbruiken. Ik ga ze leren hoe ze wapens en bommen moeten maken en hoe ze elkaar moeten vermoorden.’
‘En wat ga je met ze doen als je klaar bent met hen?’ vroeg Jezus.
‘O, ik vermoord ze allemaal,’ zei satan trots.

Jezus vroeg: ‘Hoeveel wil je voor hen hebben?’
‘Wat wil je met deze mensen? Ze zijn slecht, waarom wil je ze hebben? Ze haten je en ze spugen je in het gezicht, ze vervloeken en vermoorden je! Je wilt deze mensen niet!’
‘Hoeveel?’ vroeg Jezus weer.
satan keek Jezus aan en lachte. ‘Al je tranen en je bloed,’ zei hij.
Jezus zei: ‘DEAL.’
En Hij betaalde de prijs.”

Toen pakte dominee Thomas de oude vogelkooi en liep de preekstoel af.

Is het niet erg eenvoudig om God de schuld te geven dat de wereld ten onder gaat? Is het niet droevig dat wij alles geloven wat de kranten schrijven en kwesties in de kiem smoren die de Bijbel stelt?

Is het niet droevig dat iedereen verwacht naar de hemel te gaan, terwijl ze niet eens in Christus geloven, nooit denken of spreken over hun geloof in God, of iets doen wat God van hen vraagt?

Is het niet beangstigend hoe sommigen zeggen: ‘Ik geloof in God,’ en toch satan volgen? Terwijl satan wel degelijk in God gelooft.

Het is droevig dat je duizend grappen per e-mail kan versturen en iedereen neemt ze over, maar als je iets met betrekking tot God verstuurt, dan zullen maar weinig mensen het doorsturen.

Is het niet droevig hoe gemeenheid, grofheid, ordinaire dingen, onzedelijkheid en porno vrije doorgang krijgen, maar een gesprek over Jezus op school en op het werk wordt afgehouden?

Is het niet droevig dat iemand op zondag in vuur en vlam kan staan voor Christus, maar door de week een onzichtbare christen is?

Lach je nu?

Is het niet droevig, dat je dit verhaal niet naar iedereen in je adresboek durft te sturen, omdat je niet weet of hij of zij geloven, of hoe ze over je zullen denken, als je ze dit verhaal toestuurt.

Is het niet droevig dat je bezorgder bent over de vraag hoe mensen over je denken,
dan hoe God over jou denkt?