Het gaat hier om het stil zijn binnenin ons. We hebben het zo druk. We hebben zoveel problemen, dat God eigenlijk niet meer aan het woord kan komen.

Maurer vertelt in zijn boek ‘Getroost ouder worden’ over een dominee die een schaapherder zag. De herder stond stil voor zich uit te staren op de uitgestrekte heide onder de wijde hemel, leunend op zijn staf. De dominee vroeg hem waar hij zoal aan dacht, zo urenlang in de stilte.

Het antwoord was teleurstellend, want de herder vertelde dat hij helemaal niet dacht. Toen de dominee dat niet wilde geloven, zei de herder dat gestudeerde mensen blijkbaar altijd vinden dat zij moeten denken. Dat was dan verder hun zaak, maar hij deed dat niet.

Heeft het: ‘Spreek, Here, uw dienstknecht luistert’ niet teveel plaats gemaakt voor: ‘Hoor, Here, uw dienstknecht spreekt’?