Op een conferentie vertelde Peter Sleebos het volgende verhaal.

“Toen ik een kleine jongen was, wilde ik graag een gitaar. Telkens mijn vader op zijn gitaar speelde, zat ik ernaast en speelde dan op mijn ukelele, een soort mini-gitaartje. Toen het sinterklaasfeest naderde hoopte ik een gitaar te krijgen.

Mijn vader vond op een stort een oude, versleten gitaar. Hij pakte ze in en deed er een nieuwe balpen bij om het aantrekkelijk te maken. Toen ik het pak zag staan, dacht ik: ‘yes!’ en ging uit de bol. Maar toen ik het cadeau opende viel de gitaar in stukken uit elkaar. Ik was razend, verdrietig en teleurgesteld. Ik rende naar mijn kamer en sloeg de deur zo hard dicht dat het glas sneuvelde.

Na enige tijd hoorde ik voetstappen de trap opkomen. Mijn vader kwam aan de deur en sprak: ‘Kun jij mij vergeven, zoon, dit heb ik niet goed gedaan.’ Zowel bij mij als bij mijn vader vloeiden er tranen.

Zo leerde mijn vader mij om vergiffenis te vragen. Een les om nooit te vergeten.