Een opbeurend verhaal

Het was kort na de oorlog en in Duitsland heerste grote armoede. Van alles was er tekort. Soms gingen geruchten de ronde dat er wat te verkrijgen was. Dan stormden de mensen er op af.

Een meisje van dertien jaar oud zag de chaos en liep snel naar huis om haar moeder te vertellen dat weer wat te krijgen was. Het gezin, moeder en vier kleine kinderen woonden op één kamer en het ontbrak hen aan alles. Bovendien was het jongste kind erg ziek, maar er was geen geld om een dokter te bezoeken. De moeder knielde naast haar zoontje en smeekte de Heer om hulp. Zij stuurde haar dochter erop uit om te gaan zien wat er te doen was.

Het meisje liep naar buiten. Mensen liepen er met kannen en kruiken en de drukte nam maar toe. Bovendien was er het oorverdovend geroep en getier dat haar bang maakte. Ze werd als het ware door de massa meegedreven en dat maakte haar nog banger. Ze had ook geen emmer of wat dan ook. Ze begaf zich wat meer buiten het gewoel.

Opeens merkte ze dat er iemand naar haar keek. Pikzwarte ogen in een pikzwart gezicht keken haar aan. Ze had nog nooit iemand gezien met een zwarte huidskleur. Toen ze zag dat hij een Amerikaans soldatenuniform en een wapen droeg werd ze nog banger. Plots nam hij haar bij de arm. Allerlei gruwelverhalen spookten door haar hoofd, maar hij keek haar glimlachend aan en probeerde haar gerust te stellen. Hij nam haar mee naar waar de grote olietonnen stonden. Hij nam een gieter en vulde die met olie, zeker twintig liter.

Hij wilde die haar overhandigen maar bedacht toen dat dit te zwaar voor haar zou zijn. Hij loodste haar door de mensenmassa en ging met haar mee tot aan haar woonst. Hij deelde daar chocolade en biscuit uit en verdween even snel als hij gekomen was.

De man die door haar als een spook was aangezien was in werkelijkheid een bode van God geweest. Een ongewoon antwoord op het gebed van moeder. De kostbare olie konden ze ruilen voor doktershulp en medicijnen en levensmiddelen. De moeder heeft heel lang een klein flesje met olie bewaard als herinnering aan die dag dat ze Gods onbegrensde mogelijkheden ondervonden.

Dit doet denken aan het verhaal in 2 Koningen 4:7 hoe een weduwe op ongewone wijze werd geholpen zodat de omstandigheden konden omgebogen worden.

Wie Mij wil volgen…

“Wie Mij wil volgen, moet elke dag zijn kruis opnemen.”
Lucas 9:23

Gij draagt uw kruis Heer,
ik zal het mijne dragen
zoals Gij al uw volgelingen hebt opgedragen.
Ik weet dat Gij door mij
uw kruis hebt moeten dragen.
En dankbaar weet ik meer
dat Gij uw kruis voor mij hebt willen dragen.
Uw liefde draagt mijn schuld.
Geprezen, Lam van God,
dat al onze zonden draagt,
dat de zonde van de hele wereld wegneemt.
Verrezen Heer, ons kruis verlaat U niet.
Gij blijft getekend, voor immer
vreselijk verminkt, tot in uw heerlijkheid.
Gekeeld zijt gij het Levend Lam,
Lam voor ons en voor uw Vader.
Ik zal u nagaan, overwonnen Winnaar,
weerloos als u, door zachte moed gedreven,
Gij draagt met ons het kruis.
Uw Geest houdt ons overeind.
En Vader wacht ons thuis.

Michel T’joen

Wanneer valt Pasen eigenlijk?

Dit jaar vieren we Pasen op 16 april. Je weet wellicht al dat Pasen geen vaste datum heeft, zoals Kerstmis. Maar weet je wel hoe die dag wordt bepaald? De eerste christenen vierden Pasen immers samen met het joodse pesach, de bevrijding uit Egypte.

Al tijdens de eerste eeuwen van het christendom was er onenigheid omtrent deze dagen. Gemeenten die voortkwamen uit joodse achtergrond hielden zich strikt aan de datum van pesach, zijnde 14 nissan. Dat is de dag van de eerste volle maan van de lente. Hierdoor waren deze dagen gebonden aan de joodse kalender. Anderen wilden absoluut de paasviering op een zondag, de dag van de opstanding van onze Heer. Sedert het concilie van Nicea in 325 werd voor deze laatste optie gekozen door de Romeinse keizer.

Toen Paus Gregorius in 1582 de oude Juliaanse kalender hervormde om deze te laten aansluiten bij de zonnekalender, weigerden de orthodoxe kerken dit over te nemen. Het gevolg is dat zij nog steeds een andere kalender hanteren. Beide kalenders verschillen 13 dagen (het gevolg van de zonnekalender of de maankalender) en daardoor kan de dag waarop christenen Pasen vieren enkele weken verschillen. Het hangt af van de eerstvolgende volle maanstand.

Wat Noord-Koreaanse christenen bidden

Dagelijks lees ik in de Bijbel. Heel simpel en voor ieder mens te begrijpen, maar o zo moeilijk om in praktijk te brengen. Het is steeds weer een keuze maken tussen egoïsme en naastenliefde, goed en kwaad. Maar ik ontvang er wel hulp van boven bij.
De eenheid van het hart begint door eerst samen onder het kruis schuld te erkennen en belijden. Ik ben er zeker van dat de eindtijd is aangebroken. Gods Rijk komt. De wereld heeft nodig dat Gods woorden, Zijn blijdschap, kracht, vrede en liefde zichtbaar worden in deze wereld.

De Noord-Koreaanse christenen bidden dat wij meer gericht zullen zijn op de hemel, meer op het komende Koninkrijk, meer op de Heere Jezus. Dat wij schatten in de hemelen zullen verzamelen, in plaats van op de aarde.

En als ze voor zichzelf bidden, bidden ze niet allereerst om vrijheid, om geld… Maar om meer te gaan lijken op de Heere Jezus… Dat Hij zichtbaar zal worden in hun leven.

Stilte…

Om rust temidden van onrust te ervaren.
Om alert en toch ontspannen te zijn.
Om zicht te krijgen op je (voor)oordelen.
Om niet meegesleept te worden door emoties.
Om je niet te verliezen in alles wat er op je afkomt.
Om in balans, in evenwicht te zijn.
Om eenheid in verscheidenheid te ervaren.
Om onuitgesproken verbondenheid te voelen met God.
Om te leven vanuit vertrouwen in plaats vanuit angst.
Om open en helder in het leven te staan.
Om met meer intensiteit en vreugde te leven.
Om te leven vanuit inspiratie en creativiteit
Om te luisteren naar anderen en naar jezelf.
Om te weten wat je werkelijk wilt.
Om te ontdekken wie je bent in God.
Om ruimte te maken voor wat je toevalt, toekomt.

Controle

Is het niet erg eenvoudig om God de schuld te geven dat de wereld ten onder gaat?

Is het niet droevig dat wij alles geloven wat de kranten schrijven en kwesties in de kiem smoren die de Bijbel stelt?

Is het niet droevig dat iedereen verwacht om naar de hemel te gaan, terwijl men niet eens in Christus geloven, nooit denken of spreken over hun geloof in God, of iets doen wat God van hen vraagt?

Ik heb niet alles onder controle, maar ik ben zeer geliefd door Degene die wel alles onder controle heeft.

Het is droevig dat je 1.000 grappen per e-mail kan versturen en iedereen neemt ze over, maar als je iets met betrekking tot God verstuurt, zullen maar weinig mensen het doorsturen.

Psalm 13

Ik wil de Here zingen, omdat Hij mij heeft welgedaan.
Ps. 13:6

Hoe lang nog? David heeft het moeilijk en voelt zich alleen. De vijand zegeviert en hij ziet geen uitkomst. Het duurt allemaal zo lang. Waar blijft God?

Ten slotte komt hij met zijn innerlijke strijd bij de Here. Zijn viervoudige klacht ‘hoe lang nog?’ – gaat over in een gebed om uitredding. En de Psalm eindigt met een geloofsbelijdenis en een lofzang. Een illustratie van óns leven, van de beproeving van ons geloof. Hoe eenzaam voelen we ons dikwijls als zorgen en ziekte op ons afkomen.

Als er lange tijd niets verandert en het lijkt of God ver weg is. Kan onze cirkel van eenzaamheid en wanhoop doorbroken worden?

Ja! Als we net als David tot God gaan en onze nood met Hem delen. Zeker, het begint met vragen en met de schreeuw: ‘Hoe lang nog?’ Bent U mij vergeten? Waarom antwoordt U niet? Waarom schijnt de duivel de overwinning te behalen?

Dan, als het antwoord uitblijft, worden we kleiner en stil voor God. Een kinderlijk gebed: ‘Here, mijn God, zie toch en antwoord mij’ stijgt uit ons hart op naar de hemel. Weet u het ook dat God de Here, uw Vader is en dat u mag zeggen: ‘mijn God’? Dan zal dit in uw problemen de oplossing brengen die voert naar de overwinning: dus het vertrouwen op Gods goedertierenheid in uw leven.

Hij ziet u in de strijd; Hij kent het lijden van ieder van Zijn kinderen en Hij geeft op Zijn tijd uitredding. Dit geeft innerlijke rust en blijdschap. De klaagzang verandert in een loflied.

(Overgenomen uit “Verhalen bij de bijbel”)

Als de Heiland mijn gast wilde zijn…

Zou ik Hem dan met open armen aan de deur begroeten? Of zou Hij moeten wachten, voordat ik Hem binnen kan laten? Om een paar tijdschriften te verstoppen en er betere lectuur voor in de plaats leggen? Zou ik mijn wereldse muziek door goede vervangen? Zou ik trots zijn op de dingen die aan de muur te kijk hangen? Of zou ik het een en ander uit willen leggen en allerlei excuses maken?

En als de Heiland een paar dagen met me doorbracht, zou ik dan zeggen wat ik altijd zeg? Zou het leven voor mij gewoon doorgaan? Zou ik Jezus meenemen waarheen ik van plan was te gaan? Of zou ik mijn plannen voor een paar dagen wijzigen? Zou ik blij zijn als Hij mijn naaste vrienden ontmoette? Of zou ik hopen dat ze wegbleven tot Zijn bezoek voorbij was?
Zou ik blij zijn als Hij steeds zou blijven? Of zou ik me opgelucht voelen als Hij tenslotte wegging?

Laat ik proberen er precies achter te komen hoe ik zou zijn, als de Heere Jezus persoonlijk kwam om een poosje met mij op te trekken.

Bijbelse vrouwen: Rachab

Jozua 2

In Jericho woonde een vrouw in een huis dat gebouwd was op de stadsmuren. Zij was iemand van slechte zeden. Haar naam was Rachab. Toen de Israëlieten het land binnenkwamen onder leiding van Jozua, werd ze geconfronteerd met twee spionnen die het land kwamen verkennen. De inwoners van het land leefden onder angst voor deze Israëlieten. Hun reputatie was hen voorgegaan. Die twee spionnen kwamen in haar huis terecht en op datzelfde ogenblik kwamen twee boden van de koning nazicht doen. Ze had de twee verstopt en nadat de boden weg waren liet ze hen gaan, maar niet zonder een belofte van redding te hebben verkregen. Een rode koord ui het raam was het afgesproken teken waar Rachab en haar familie verbleven. Het geloof en het vertrouwen werd hun redding.

De rode koord is als een verwijzing naar het bloed van Jezus dat ons ook redde. Rachab is één van de voorouders van David en ook opgenomen in het geslachtsregister van Jezus.

Christus, onze Verlosser

Hiermee begint ons leven als christen. Aan het kruis gaf Jezus Zijn leven als losprijs voor velen.

‘Want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn leven te geven als losgeld voor velen.’
Marcus 10:45

Waarvan verlost Christus ons?

Hij bevrijdt ons hier en nu van zonde en schuld, en doet dat ook voor de eeuwigheid. Hij verlost ons van een overbelast geweten, onze angsten en redt ons uit de macht van satan. Hij schenkt ons vergeving, waardoor we God in de ogen mogen kijken als mensen die vergeven zijn. We worden geestelijk geboren en beginnen een nieuw leven.

Het proces hiervan begint bij genade. Jezus strekt Zijn handen naar ons uit en Hij brengt ons tot zondenbesef. Daardoor brengt Hij ons ook tot een diep inzicht over onze verlossing. Deze ervaring werkt als een katalysator en wekt liefde in ons op voor onze medemensen. Je wilt uitdelen wat je zelf ervaren hebt. Enthousiasme is hierdoor een aanstekelijk iets en zo wordt het een beweging die reikt tot de uitersten der aarde.

De boodschap is Christus, de gekruisigde.
Niets meer en niets minder.

Christengemeenschap De Wijngaard

Asides